Nuide

İki seçeneğim var.
Bir Sergiden İzlenimler başlığını atıp meta üretiminin kurallarının hayatın her köşesine sindiği bir çağda kendimi nasıl bir vampir gibi hissetmeye başladığımdan bahsedebilirim. Herhalde sıkıntımın en dolaysız dışavurumu bu olur.
Ya da Bir Sergiden Tablolar'ı dinleyip Kemal'le çalabilmemiz için düzenlemeye başlayabilirim. Hissiyatın sadece içkin ve sembolik olarak aktarıldığı, benim için tipik, sıkıntımın nesnesi için önemsiz bir enerji (enerjinin Türkçesini hatırlayalım) sarfiyatı, uzay boşluğunda bağırmak gibi bir şey.
Nuide, kekeme yalnızlığımız bizim.